Υποδαυλίζοντας το μίσος προς την UOC: κινούμαστε προς την κατεύθυνση των πογκρόμ;

Θα γίνει η Ουκρανία άλλη μια χώρα όπου οι «σωστοί» πολίτες θα καταστέλλουν τους «λάθος»; Φωτογραφία: ΕΟΔ

Στις 10 Απριλίου, ο επίσκοπος Μικίτα του Ιβάνο-Φρνκίβσκ ξυλοκοπήθηκε. Το έγκλημα διαπράχθηκε στην είσοδο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου στο Τσερνιβτσί. Το κόκκινο Mazda (οι αριθμοί του καταγράφονται) πρώτα πέρασε αργά από τον επίσκοπο, ο οποίος ερχόταν στο επισκοπικό γραφείο με δύο υποδιακόνους, και στη συνέχεια επέστρεψε πίσω - προφανώς, ο επιτιθέμενος αναγνώρισε τον επίσκοπο. Βγήκε από το αυτοκίνητο, χτύπησε τον επίσκοπο δύο φορές στο πρόσωπο και στη συνέχεια τον υποδιάκονο.

Και θα ήθελα να πω ότι ο επίσκοπος ήταν τυχαίο θύμα ενός χούλιγκαν του δρόμου, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Ο επίσκοπος ξυλοκοπήθηκε ακριβώς επειδή είναι επίσκοπος της UOC, επιπλέον, συκοφαντήθηκε από διάφορα μέσα ενημέρωσης. Τώρα αρχίζουμε να δρέπουμε τους καρπούς της άγριας εκστρατείας μίσους εναντίον της UOC. Αυτό συμβαίνει από το 2014, αλλά οι τελευταίοι έξι μήνες ήταν ιδιαίτερα αχαλίνωτοι. Και υπάρχει κάθε λόγος να πιστεύουμε ότι αυτή η εκστρατεία ήταν σκόπιμη και καλά σχεδιασμένη.

Εκστρατεία δημοσίων σχέσεων για αναζητήσεις στην UOC
Το σημερινό στάδιο του αγώνα κατά της UOC ξεκίνησε με ένα αθώο άσμα στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου «Η μητέρα Ρωσία ξυπνά». Μερικές από τις γυναίκες που ήταν στην Θεία Λειτουργία το τραγούδησαν όταν η ίδια η Λειτουργία είχε ήδη τελειώσει. Αυτός ήταν ο λόγος για μεγάλης κλίμακας έρευνες σε εκατοντάδες εκκλησίες της UOC σε πολλές επαρχίες. Μετά από κάθε τέτοιο έλεγχο, η υπηρεσία Τύπου της SBU ανακοίνωνε την ανακάλυψη φιλορωσικής λογοτεχνίας και άλλων υλικών που υποτίθεται ότι θα αποδείκνυαν μια σύνδεση με τον παράξενο επιτιθέμενο. Αλλά στην πραγματικότητα, τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τις δυνάμεις ασφαλείας δεν άντεχαν σε έλεγχο. Για παράδειγμα, μετά από έρευνες στην επισκοπή Τσερνιβτσί, η SBU έδειξε στοίβες παιδικών Βίβλων και προσευχηταρίων, δηλώνοντας ότι είχε βρει «χονδρικές αποστολές φιλοκρεμλινικής λογοτεχνίας που δοξάζουν την επιτιθέμενη χώρα».

Παρ' όλα αυτά, μια τέτοια διατύπωση μεταδόθηκε στα μέσα ενημέρωσης και, μετά από κάθε αναζήτηση, ενημέρωσε τους θεατές για τα «αποδεικτικά στοιχεία» του δωσιλογισμού στην UOC.

Φυσικά, αυτό δεν είναι κατάλληλο για την ανάληψη νομικής ευθύνης (υπό την προϋπόθεση ότι τα δικαστήρια δεν είναι προκατειλημμένα), αλλά είναι ιδανικό για μια εκστρατεία δημοσίων σχέσεων εναντίον της UOC, για τη διόγκωση του μίσους στην κοινωνία προς εκείνους τους πολίτες της Ουκρανίας που είναι πιστοί της UOC.

Σε μια εποχή που η Ρωσία βομβαρδίζει ειρηνικές ουκρανικές πόλεις με ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κρουζ, όταν οι υπερασπιστές μας πεθαίνουν καθημερινά στο μέτωπο, η δημοσίευση μιας φωτογραφίας, για παράδειγμα, ενός φυλλαδίου «Ρωσική Ιδεολογία» με αντίστοιχο σχόλιο είναι αρκετή για να φέρει τους ανθρώπους στις εκκλησίες της UOC με αντιεκκλησιαστικά συνθήματα. Αλλά αν αυτά τα λεγόμενα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικά δίκτυα, δίπλα στο φυλλάδιο, δημοσίευαν μια φωτογραφία στην οποία η Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, άλλα μοναστήρια και ενορίες παραδίδουν αυτοκίνητα, τρόφιμα, φανάρια τάφρων και άλλα στις Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας, η αντίδραση της κοινωνίας θα ήταν εντελώς διαφορετική. Αλλά η αλήθεια δεν χρειάζεται, είναι απαραίτητο να υποκινηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο η επιθετικότητα και το μίσος ορισμένων Ουκρανών πολιτών εναντίον άλλων. Και αυτό το μίσος άρχισε να υποδαυλίζεται με ταχείς ρυθμούς.
Εκτέλεση του 95 Κβαρτάλ
Στις 10 Δεκεμβρίου 2023, δημοσιεύθηκε ένα βίντεο στο κανάλι YouTube «Studio Kvartal 95 Online», το οποίο περιείχε άμεσες προσβολές, απειλές, εκκλήσεις για βία κατά πιστών και ιερέων της UOC. Παράθεση: «Γ…στε εσείς γαϊδούρια, εσείς φίμωτρα κατσίκας γ…στε, που…ας εσείς γιοι, γ….ένε Πούτιν, παιδ…ες. Να πεθάνεις... Φτύστε τον ιερέα της UOC-MP - είκοσι εθνικού νομίσματος. Για παράδειγμα, φτύνοντας έναν ιερέα της UOC-MP − 20 εθνικού νομίσματος, αφήνοντας την Αγία Γραφή με ένα καρφί σε ένα SUV − 50 εθνικού νομίσματος, χτυπώντας το αριστερό μάγουλο και αυτόματα στο δεξί − 100 εθνικού νομίσματος, η απέλαση του Πατριαρχείου Μόσχας από την Ουκρανία είναι ανεκτίμητη».

Αυτή η δημοσίευση βίντεο περιείχε υλικό που, όπως και στην περίπτωση των ευρημάτων ως αποτέλεσμα αναζητήσεων, δεν οδήγησε σε νομική δίωξη, αλλά παρουσιάστηκε από την κατάλληλη οπτική γωνία και παρείχε τα κατάλληλα σχόλια, προκάλεσε στον θεατή περιφρόνηση, μίσος και επιθετικά συναισθήματα προς την UOC. Δηλαδή, ήταν μια εντελώς σκόπιμη και επαγγελματικά εκτελεσμένη δυσφήμιση της Εκκλησίας, μια προσβολή για εκατομμύρια πιστούς Ουκρανούς πολίτες. Πρέπει να σημειωθεί ότι μετά τη δημοσίευση αυτού του βίντεο, ο αριθμός των περιπτώσεων βίας κατά πιστών και κληρικών έχει αυξηθεί.

Μετά από επανειλημμένες προσπάθειες εκ μέρους της ιεραρχίας της UOC και των απλών πιστών να επιστήσουν την προσοχή των υπηρεσιών επιβολής του νόμου της Ουκρανίας σε μια τέτοια σαφή παραβίαση του νόμου και υποκίνηση διαθρησκευτικού μίσους, το Τμήμα Ερευνών της Ενιαίας Επιχείρησης Pechersk της Κεντρικής Διεύθυνσης της Εθνικής Αστυνομίας στο Κίεβο ξεκίνησε μια προδικαστική έρευνα αυτής της υπόθεσης.

Επιθέσεις με μαχαίρια και ξυράφι
Στις 25 Δεκεμβρίου 2022, μια απόπειρα δολοφονίας ενός ιερέα της UOC διαπράχθηκε στην Ιερά Εκκλησία Μεταμόρφωσης της UOC στο Chornomorsk. Οι ενορίτες κατάφεραν να εξουδετερώσουν τον επιτιθέμενο, ο οποίος επιτέθηκε στον ιερέα με μαχαίρι και δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τον σκοπό του.

Και στις 2 Ιανουαρίου 2023, μια πραγματική τραγωδία συνέβη στην Εκκλησία της Μεσολάβησης στη Βίνιτσα. Όταν ο ιερέας, ο π. Anthony Kovtonyuk, προετοιμαζόταν για τη νεκρώσιμη ακολουθία, ένας άνδρας εισέβαλε στην εκκλησία και άρχισε να σπάει τα πάντα γύρω: έριξε κάτω τον σταυρό, έσκισε εικόνες από τους τοίχους και άλλα πολλά. Όταν ο π. Αντώνιος βγήκε από την Αγία Τράπεζα και μίλησε στον άνδρα, προσπαθώντας να τον ηρεμήσει, επιτέθηκε στον ιερέα και του έκοψε το λαιμό με ένα επικίνδυνο ξυράφι.

Ο π. Αντώνιος ήταν στην εντατική σε σοβαρή κατάσταση. Και φαίνεται ότι ένα φυσιολογικό άτομο που δεν έχει χάσει τις στοιχειώδεις έννοιες του καλού και του κακού δεν πρέπει να αισθάνεται τίποτα άλλο παρά συμπάθεια για το θύμα. Αλλά η μαύρη προπαγάνδα εναντίον της UOC κάνει τη δουλειά της. Ακολουθούν μερικά σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα κάτω από αυτές τις ειδήσεις: «Λυπάμαι για αυτόν τον άνδρα και όχι για τον ειρέα ...», «Νομίζω ότι οι ιερείς της UOC-MP δεν πρέπει να βρίσκονται στην Ουκρανία», «Είναι κρίμα όταν ο πρώτος και μοναδικός κομμένος Ρώσος ιερέας θα μπορούσε να κοπεί μόνο από κάποιον με πιστοποιητικό από το τρελοκομείο».

Δηλαδή, στη συνείδηση της ουκρανικής κοινωνίας, η απανθρωποποίηση των Ουκρανών πολιτών που παραμένουν πιστοί στην Εκκλησία τους εμφυτεύεται σκόπιμα. Αποδεικνύεται ότι μπορούν να αντιμετωπιστούν με περιφρόνηση, προσβολή με κάθε δυνατό τρόπο, χρήση βίας εναντίον τους και όλα αυτά δεν θα είναι μόνο εγκληματικά και κατακριτέα από την άποψη της στοιχειώδους ανθρώπινης ηθικής, αλλά, αντίθετα, αξιέπαινα.

Επίθεση στον επίσκοπο
Είναι δυνατόν να χαιρόμαστε για τον ξυλοδαρμό ενός επισκόπου; Για μια υγιή κοινωνία, όχι. Για τους σημερινούς Ουκρανούς - ναι. Τα αντιεκκλησιαστικά μέσα ενημέρωσης και τα κοινωνικά δίκτυα άρχισαν να χλευάζουν ανοιχτά τον επίσκοπο Νικήτα, και μαζί του άλλους κληρικούς της UOC, για να δικαιολογήσουν τη βία που διαπράχθηκε. Ακολουθεί μια αρκετά τυπική ανάρτηση από τη Sonya Koshkina στο Telegram: «Όπα όπα τι έγινε;) Ο ξυπόλητος Νικήτα ξυλοκοπήθηκε στο Τσερνιβτσί. Όμως πώς χτύπησαν... Χτυπούσαν τέλεια αρκετές φορές, αλλά όχι θανατηφόρα. Ο λόγος είναι ότι συνεχίζει να κάνει παρέα με νέους ψάλτες». Όμως, ως έμπειρο άτομο στον τομέα της, η S. Koshkina τελειώνει τη θέση της με τα λόγια ότι δεν ανέχεται καθόλου τη βία.

Δηλαδή, ο ξυλοδαρμός του επισκόπου Νικήτα δικαιολογείται στα μάτια του κοινού από το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των ερευνών της επισκοπικής διοίκησης του Chernivtsi, αυτός, καθώς και ο ψάλτης της εκκλησίας, τοποθετήθηκαν γυμνοί στον τοίχο και στη συνέχεια οι φωτογραφίες διέρρευσαν στα μέσα ενημέρωσης, σχολιάζοντας τους με άθλιες φαντασιώσεις. Με άλλα λόγια, πρώτα έστησαν μια κραυγαλέα πρόκληση, έστησαν μια ψευδή κατηγορία και στη συνέχεια με βάση αυτή την ψευδή κατηγορία χτύπησαν και αυτό το αποκαλούν εύκολη επανεκπαίδευση.

Ο επίσκοπος Νικήτας του Ivano-Frankivsk δήλωσε ότι είχε καταθέσει μήνυση εναντίον των μέσων ενημέρωσης που δημοσίευσαν τη συκοφαντία εναντίον του και τις αντίστοιχες φωτογραφίες. Πιθανώς, στο δικαστήριο (και πάλι, υπό την προϋπόθεση ότι το δικαστήριο δεν είναι προκατειλημμένο) θα αποδειχθεί ότι πρόκειται για συκοφαντία, αλλά κανείς δεν θα ενδιαφερθεί για αυτό.

Περαιτέρω - πογκρόμ;
Βλέπουμε πώς εξελίσσεται η επιθετικότητα εναντίον της UOC. Επαναλαμβάνουμε, αυτό συμβαίνει σε συνθήκες όπου νομικά οι αρχές δεν μπορούν να καταστρέψουν την UOC (δεν υπάρχουν νομικοί λόγοι) και εκτός αυτού, μια τέτοια καταστροφή θα αποτελούσε σαφή παραβίαση των θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των Ουκρανών πολιτών. Υπό αυτές τις συνθήκες, η επιλογή των αντιποίνων εναντίον της UOC από τα χέρια ενός «αγανακτισμένου πλήθους» μπορεί να φαίνεται αρκετά λογική και πολύ βολική.

Παρεμπιπτόντως, είναι το «αγανακτισμένο πλήθος» που καταλαμβάνει τώρα εκκλησίες στο Khmelnytskyi και την περιοχή μετά από μια πρόκληση που ονομάζεται «ξυλοδαρμός στρατιωτικού».

Βλέπουμε τώρα πώς αυτό το πλήθος ενεργοποιείται και το μίσος για την UOC υποδαυλίζεται με διάφορες κατηγορίες. Βλέπουμε πώς, υπό την επίδραση αυτής της προπαγάνδας, η κοινωνία σταδιακά ωριμάζει για να αποδεχθεί την ιδέα της φυσικής καταστροφής της «λάθος» κοινωνικής ομάδας, δηλαδή των πιστών της UOC. Τώρα συμβαίνει κάτι που ήταν αδιανόητο χθες. Η εκδίωξη της Εκκλησίας από τις δυτικές περιοχές, η φυσική καταστροφή των εκκλησιών. Τώρα ο ξυλοδαρμός του επισκόπου και η δικαίωσή του. Όλα αυτά δεν προέκυψαν ξαφνικά, όλα αυτά είναι ώριμα και συνεχίζουν να ωριμάζουν. Ίσως βρισκόμαστε μόνο σε ένα ενδιάμεσο στάδιο. Η κατάληψη εκκλησιών από τα πλήθη ισορροπεί ήδη στα πρόθυρα των πογκρόμ στην πιο αγνή τους μορφή. Και παρόμοιες διαδικασίες έχουν ήδη συμβεί στην ιστορία. Και περισσότερες από μία φορές.

«Νύχτα των Κρυστάλλων»
«Νύχτα των Κρυστάλλων» ή «Νύχτα των Κρυστάλλων», όπως η ιστοριογραφία αποκαλεί, είναι μια σειρά αντιεβραϊκών πογκρόμ τη νύχτα της 9ης προς 10η Νοεμβρίου 1938 στη Γερμανία, καθώς και στην κατεχόμενη Αυστρία και τη Σουδητία της Τσεχοσλοβακίας.

Αυτό το πογκρόμ προκλήθηκε από τη δολοφονία στις 7 Νοεμβρίου 1938 του Γερμανού διπλωμάτη Ernst von Rath από έναν νεαρό Εβραίο, τον Herschel Grynszpan, ο οποίος ήταν σε απόγνωση καθώς οι γονείς του βρίσκονταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Με την ευκαιρία αυτή, ο υπουργός Προπαγάνδας Joseph Goebbels, ο οποίος αναγνωρίζεται τώρα ως ο κύριος υποκινητής του πογκρόμ, δήλωσε ότι ο «παγκόσμιος εβραϊσμός» συνωμοτούσε εναντίον των Γερμανών και ότι «ο Φύρερ αποφάσισε ότι... Οι ομιλίες δεν πρέπει να προετοιμάζονται ή να οργανώνονται από το Κόμμα, αλλά σε όποιο βαθμό φτάνει η ανομία τους, δεν θα εμποδίζονται. Δηλαδή, οι αρχές άρχισαν να ασχολούνται με τους Εβραίους όχι με τα χέρια τους, αλλά με τα χέρια ενός υποκινούμενου πλήθους.

Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες συναγωγές κάηκαν, περίπου 7.500 καταστήματα που ανήκαν σε Εβραίους λεηλατήθηκαν και καταστράφηκαν και χιλιάδες Εβραίοι ξυλοκοπήθηκαν. Σύμφωνα με την αστυνομία, τουλάχιστον 91 Εβραίοι σκοτώθηκαν και καταγράφηκε μεγάλος αριθμός βιασμών και αυτοκτονιών. Ταυτόχρονα, οι πυροσβεστικές υπηρεσίες έλαβαν οδηγίες να μην σώζουν συναγωγές από πυρκαγιά, αλλά να σβήνουν φωτιές μόνο εάν απειλούσαν τα σπίτια των Γερμανών. Η αστυνομία, αντί να προστατεύει τους Εβραίους από τους ταραχοποιούς, άρχισε να συλλαμβάνει τους ίδιους τους Εβραίους άνδρες που προσπάθησαν να αντισταθούν στους βανδάλους. Ως αποτέλεσμα, συνελήφθησαν έως και 30.000 Εβραίοι άνδρες, οι οποίοι στη συνέχεια στάλθηκαν στο Νταχάου, το Μπούχενβαλντ, το Σαξενχάουζεν και άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

«Η νύχτα του Βαρθολομαίου»
Αυτή η σφαγή των Ουγενότων από τους Καθολικούς έλαβε χώρα τη νύχτα της 24ης Αυγούστου 1572, την παραμονή της ημέρας του Αγίου Βαρθολομαίου. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, περίπου τρεις χιλιάδες άνθρωποι πέθαναν μόνο στο Παρίσι και περίπου 30 χιλιάδες Ουγενότοι σκοτώθηκαν σε πογκρόμ σε όλη τη Γαλλία.

Με πολλούς τρόπους, ένας τόσο μεγάλος αριθμός θυμάτων και ένα τόσο ξέφρενο μίσος για τους απλούς ανθρώπους για τους Ουγενότους εξηγείται επίσης από μια επιδέξια διεξαγόμενη εκστρατεία προπαγάνδας. Αυτό το μίσος των Καθολικών προς τους Προτεστάντες προκλήθηκε από το γεγονός ότι εκείνοι που βρίσκονταν στην εξουσία ήταν σε θέση να κατηγορήσουν τους Ουγενότους για το γεγονός ότι οι συγκομιδές είναι κακές, οι φόροι αυξάνονται συνεχώς, οι τιμές των τροφίμων αυξάνονται και άλλα πολλά.

Χούτου και Τούτσι
Σε αντίθεση με τη Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, η γενοκτονία των Τούτσι στη Ρουάντα συνέβη μόλις το 1994, όταν οι Χούτου, οι οποίοι αποτελούσαν την πολιτική και στρατιωτική ελίτ της Ρουάντα, κήρυξαν τους Τούτσι «λάθος Ρουάντα» και τους κατηγόρησαν ότι ήθελαν να απομακρύνουν τους Χούτου από την εξουσία και να τους υποδουλώσουν. Αυτές οι κατηγορίες διαδόθηκαν από την προπαγάνδα μεταξύ των απλών Χούτου και προκάλεσαν ένα κύμα έντονου μίσους προς τους Τούτσι. Η λύση βρέθηκε πολύ απλή - να καταστραφούν φυσικά οι «λάθος Ρουάντα», κάτι που έγινε για αρκετούς μήνες από τον στρατό της Ρουάντα, την αστυνομία, καθώς και εξτρεμιστικές ομάδες που ονομάζονται Interahamwe και Impuzamugambi.

Ως αποτέλεσμα των σφαγών, σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, μεταξύ 500.000 και 1.100.000 άνθρωποι πέθαναν και ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ανήλθε στο 20% του συνολικού πληθυσμού της Ρουάντα.

Όπως μπορείτε να δείτε, πριν από όλες αυτές τις σφαγές προηγήθηκε η προκαταρκτική προπαγάνδα στον πληθυσμό, φυσικά, με τα μέσα που υπήρχαν εκείνη την εποχή. Φαίνεται ότι το καθήκον όλων, πολιτικών, κυβερνώντων, δημοσιογράφων και θρησκευτικών ηγετών, πρέπει να είναι να αποτρέψουν την εξέλιξη της κατάστασης στην Ουκρανία προς μια τέτοια κατεύθυνση. Εξάλλου, αυτό μπορεί να απειλήσει την πολιτισμική κατάρρευση ολόκληρου του λαού μας. Και γι' αυτό πρέπει να κάνετε ένα απλό πράγμα, πρέπει να σταματήσετε να χωρίζετε τους πολίτες της Ουκρανίας σε «Άρείους» και «Εβραίους», σε «Hutu» και «Tutsis», σε «σωστό» και «λάθος». Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε το δικαίωμα κάθε πολίτη της χώρας μας να ανήκει στην Εκκλησία που έχει επιλέξει, το δικαίωμα να πηγαίνει σε εκείνους τους ναούς στους οποίους θεωρεί απαραίτητο.